“Εφυγε” ο πρόεδρος του ΙΤΕ

Φτωχότερη είναι από χθες τα ξημερώματα η επιστημονική κοινότητα της χώρας, μετά τον χαμό του προέδρου του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας, Αλκιβιάδη Παγιατάκη.
Ο διακεκριμένος επιστήμονας και ένας από τους στυλοβάτες του ΙΤΕ έχασε τη γενναία αλλά άνιση μάχη με την επάρατο νόσο σε ηλικία 64 ετών...


Ο Άλκης Παγιατάκης γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα, ήταν διακεκριμένος επιστήμονας στην περιοχή της Χημικής Μηχανικής με μεγάλο επιστημονικό έργο και πολλές και σπουδαίες διακρίσεις. Υπήρξε Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον (1974 – 1981) και από το 1981 Καθηγητής του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστήμιου Πατρών. Υπηρέτησε το ΙΤΕ, ως Διευθυντής του Ερευνητικού Ινστιτούτου Χημικής Μηχανικής και Χημικών Διεργασιών / ΕΙΧΗΜΥΘ (1999- 2006), ως Αναπληρωτής Πρόεδρος (2000 – 2005) και ως Πρόεδρος του ΙΤΕ και Διευθυντής της Κεντρικής του Διεύθυνσης από το 2005 μέχρι σήμερα.

Η συμβολή του στην πρόοδο και την ανάπτυξη του ΙΤΕ και της Έρευνας στη χώρα μας υπήρξε καθοριστική.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο, Τρίτη 1 Δεκεμβρίου, στο 1ο Νεκροταφείο Πατρών, Ανθούπολη, στην Πάτρα στις 3 το μεσημέρι. Επιθυμία της οικογένειάς του είναι αντί στεφάνων να ενισχυθεί το έργο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

Πενθεί η Ερευνητική Κοινότητα

Στο πένθος έχει βυθιστεί η επιστημονική κοινότητα του ΙΤΕ που μέσα σε λίγα χρόνια έχασε πρόωρα δύο προέδρους, τον Στέλιο Ορφανουδάκη και τον Αλκιβιάδη Παγιατάκη.

«Εκτός από εξαίρετος επιστήμονας στην περιοχή της χημικής μηχανικής, ο Άλκης Παγιατάκης αφιέρωσε τη ζωή του στην πρόοδο της επιστήμης και της έρευνας στη χώρα μας από το 1981, οπότε και επέστρεψε από την Αμερική. Δούλεψε ακούραστα και ακατάπαυστα τόσο στο Πανεπιστήμιο όσο και στο ΙΤΕ για την προκοπή τους. Προσέφερε πολλά στην έρευνα της χώρας από πολλές θέσεις. Υπήρξε στενός συνεργάτης της ηγεσίας της έρευνας της χώρας, της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας. Άνθρωπος σπάνιου ήθους και ακεραιότητας, έδωσε μια γενναία αλλά άνιση μάχη ενάντια στον καρκίνο. Όλα αυτά τα χρόνια, αγωνίστηκε για την πρόοδο και την προκοπή του ΙΤΕ και ενέπνευσε όλους τους συνεργάτες του με το ήθος και την παρουσία του», δήλωσε στην «Π» ο αντιπρόεδρος του ΙΤΕ, Διευθυντής Ινστιτούτου Υπολογιστικών Μαθηματικών, Βασίλειος Δουγαλής.

«Ήταν πολύ σημαντική η προσφορά του στο ΙΤΕ, γενικότερα, όπως φάνηκε και από τη μακρά θητεία του σε διάφορες διοικητικές θέσεις, τις οποίες υπηρέτησε με συνέπεια. Το επιστημονικό του έργο είχε μεγάλη απήχηση και η απώλειά του είναι μεγάλη για το ελληνικό ερευνητικό τοπίο. Με κάθε τρόπο προσπάθησε να συνεισφέρει στην εξέλιξη και την προβολή του ιδρύματος, το οποίο περνά μια δύσκολη καμπή, για άλλη μια φορά, μετά την απώλεια του Στέλιου Ορφανουδάκη. Μετά από αυτά τα χτυπήματα που δέχθηκε το ΙΤΕ, όλοι εμείς βρισκόμαστε μπροστά σε σοβαρές ευθύνες. Ο Αλκιβιάδης Παγιατάκης κράτησε μια γενναία και αξιοπρεπή στάση απέναντι στην ασθένειά του μέχρι τέλους», ανέφερε ο Διευθυντής Ινστιτούτου Ηλεκτρονικής Δομής και Λέιζερ και μέλος της διοίκησης του ΙΤΕ, Κώστας Φωτάκης.

«Χάσαμε σήμερα τα χαράματα ακόμα έναν πρόεδρο του ΙΤΕ αδόκητα, πρόωρα. Όλη η ερευνητική κοινότητα του ΙΤΕ πενθεί και εκφράζουμε τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, εργάστηκε ακούραστα, σθεναρά, με μαχητικότητα για την πρόοδο και την αναγνώριση του ιδρύματος. Είναι κρίμα που δεν πρόλαβε να δει να υλοποιούνται κάποια από εκείνα που είχε προγραμματίσει», δήλωσε ο Διευθυντής Ινστιτούτου Πληροφορικής και μέλος της διοίκησης του ΙΤΕ, Κωνσταντίνος Στεφανίδης.

Ο διευθυντής Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης (ΙΤΕ) Στέφανος Τραχανάς, δήλωσε ότι:

“Ο Άλκης Παγιατάκης ανέλαβε τη διοίκηση του ΙΤΕ σε μια περίοδο μεγάλης εσωτερικής έντασης, και κατάφερε, με τη μετριοπάθεια και το υψηλό αίσθημα δικαίου και αμεροληψίας που τον χαρακτήριζε, να αποκαταστήσει εκείνο που ήταν πάντα η μεγάλη δύναμη του ιδρύματος: την ψυχική του ενότητα.

Σε ένα πιο προσωπικό επίπεδο, θα θυμάμαι πάντα τον Άλκη Παγιατάκη σαν έναν άνθρωπο αρχών, με μεγάλη προσωπική ανιδιοτέλεια και σπάνια πνευματική καλλιέργεια. Ήταν ένας άνθρωπος του βιβλίου όσο ελάχιστοι, με βαθιά λογοτεχνική και ιστορική παιδεία, που του επέτρεπε να βλέπει την ανθρώπινη κατάσταση με εκείνον τον σπάνιο συνδυασμό γνώσης και σοφίας. Σε έναν κόσμο που η γνώση δεν είναι δυσεύρετη αλλά η σοφία σπανίζει, η απώλεια ανθρώπων σαν τον Άλκη Παγιατάκη -όπως και του Στέλιου Ορφανουδάκη λίγα χρόνια πριν- δεν μπορεί παρά να μας αφήνει ένα βαρύ αίσθημα ορφάνιας”.
patris.gr